دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است