دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد