دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد