دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است