دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند