دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد