دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت