دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت