دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت