دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند