دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد