دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند