دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد