دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت