دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است