دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت