دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را