دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را