دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است