دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد