دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند