دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند