دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد