دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد