دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست