دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را