دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد