دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد