دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست