دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود