دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد