دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت