دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما