دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد