دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را