دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد