دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است