دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست