دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت