دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند