دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد