دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند