دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند