دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد