دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت