دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست