دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند