دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد