دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد