دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد